تاریخچه تکواندو
سابقه اولین افرادی که به سبک تکواندو تمرین می کردند به 50 سال قبل از میلاد در کره باز می گردد. در ورزش تکواندو Tae به معنی لگد زدن، kwon به معنای مشت زدن وDo به معنای روشی برای انجام کاری است. بنابراین تکواندو راهی برای استفاده از تمام اعضای بدن برای دفاع از خود می باشد.هنگامی که کشور ژاپن، کشور کره را در اوایل دهه 1900 اشغال کرد، ژاپنی ها هنرهای رزمی کره از جمله ورزش تکواندو را ممنوع کردند. اما برخی از افراد به تمرین به صورت مخفیانه ادامه دادند، در حالی که برخی دیگر برای یادگیری هنرهای رزمی به کشور های چین یا ژاپن سفر کردند. هنگامی که اشغال ژاپن در سال 1945 پایان یافت، اولین مدرسه ورزش تکواندو به نام کوان در کره افتتاح شد.
تکواندو چیست
تکواندو از منظم ترین و علمی ترین هنرهای رزمی سنتی کره ای است، که چیزی بیشتر از فنون مبارزه به ورزشکاران یاد می دهد.این نظم و انضباطی است که از طریق آموزش بدن و ذهن، راه های تقویت روح و بالا بردن سطح زندگی را به افراد نشان می دهد. امروزه، تکواندو تبدیل به یک ورزش جهانی شده و توانست است شهرتی بین المللی به دست آورد.
فنون تکواندو از ورزش های سنتی کشور کره با سعی و تلاش استادان هنرهای رزمی آن کشور در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی معرفی شد. اگرچه این ورزش کمی از ورزش کاراته تاثیر گرفته است و شباهت هایی نیز با برخی سبک های ورزش کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما روش خاص خود را دارد.
این ورزش دفاعی بر ضربات پا با حداکثر قدرت و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن تاکید دارد و همین سبب متمایز شدن آن از تمام سبک‌های رزمی موجود است.
قدمت این رشته ورزشی از طریق شواهد به دست آمده از نقاشی های به جا مانده در مقبره های کاگجوچونگ و مویونگ چانگ به ۲۰ قرن پیش می‌رسد. در یکی از نقاشی ها مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست کشیده شده که مشابه ضربه اول گول ماگی در تکواندو است. با توجه به آثار به جا مانده میتوان گفت که تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو دارد.
پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آنها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های تانگ سو دو و کونگ سو دو برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.
مزایا و فواید تکواندو
- افزایش مهارت دفاع شخصی
- فرم دهی عضلات شکم و زیرشکم
- افزایش استقامت بدن
- افزایش سطح هوشیاری ورزشکار
- کالری سوزی مناسب
- تقویت عضلات پا
- افزایش انعطاف پذیری بدن
- بهبود وضعیت بدن
- افزایش سلامتی قلبی و عروقی
تکواندو برای چه افرادی مفید است:
این ورزش به افرادی که علاوه بر فرم دهی عضلات شکم و لگن و ران ها، به دنبال آموزش دفاع شخصی هستند، توصیه میشود.تکواندو به چه افرادی توصیه نمیشود:
ورزش تکواندو به افرادی که دچار بیماری های عصبی هستند، توصیه نمیشود.نحوه اجرای تکواندو:
تمرینات ورزش تکواندو باید به شکل اصولی انجام شوند و شما باید عضلات درگیر در این ورزش را را تقویت کنید.از جمله این تمرینات موارد زیر هستند:
گرم کردن بدن
همیشه قبل از شروع ورزش بدنتان را به مقدار مناسب گرم کنید زیرا باعث جلوگیری از گرفتگی عضلات و آسیب دیدگی آنها میشود. گرم کردن میتواند شامل طناب زدن ، حرکت پروانه و دیویدن آهسته باشد.
حرکات کششی
بعد از گرم کردن بدن حتما حرکات کششی را به صورت آهسته و آرام انجام دهید تا عضلات شما آماده تمرینات سنگین تر شوند. هیچ زمان عضلات را یکمرتبه وارد مرحله سخت تمرینات نکنید و انجام حرکات کششی را جدی بگیرید. میتوانید از کشیدن بدن به طرفین و یا به سمت بالا استفاده کنید و دستها و پاها را کمی بکشید تا سطح آمادگی ماهیچه ها افزایش یابد.
تمرینات انعطاف پذیری
یکی از اصلی ترین نیاز ورزش تکواندو ، افزایش انعطاف پذیری بدن مخصوصا در قسمت پاها است. شما باید پای خود را به سر حریف برسانید و به همین جهت باید انعطاف پذیری بالایی داشته باشید. پس در تمرینات خود حتما زمانی را به افزایش سطح انعطاف پذیری پاها اختصاص دهید. تمرین ۱۸۰ زدن یکی از تمرینات مهم ورزشکاران در ورزش تکواندو می باشد و این کار نیازمند تمرین بسیار زیادی است تا بتوانید به این درجه از انعطاف پذیری برسید. انعطاف بدنی باعث میشود مهارت شما در ضربات تکواندو بالا برود و تسلط بیشتری در ضربات پا داشته باشید.